Στις λίγες ημέρες που βρισκόμουν στη Βόνιτσα, το ηλιοβασίλεμα ήταν από τις πιο σημαντικές στιγμές της ημέρας για εμένα. Ό,τι κι αν έκανα, όπου κι αν βρισκόμουν, τα παρατούσα όλα και πήγαινα με το ποδήλατο στο νησάκι της Κουκουμίτσας να παρακολουθήσω το ηλιοβασίλεμα Και φυσικά δεν ήμουν ο μόνος. Και άλλοι βολτάρουν πάνω στο νησάκι τις ώρες εκείνες είτε για να το παρακολουθήσουν είτε για να το φωτογραφίσουν είτε για να γράψουν. Ναι, υπάρχουν και αυτοί, που ψάχνουν τέτοιες ιδιαίτερες στιγμές για να προκαλείται η έμπνευσή τους κι έχουν πάντα μαζί τους ένα χαρτάκι και στυλό. Δεν είναι τόσο τυχαίο που οι περισσότεροι Έλληνες γράφουν. Όταν έχεις μπροστά σου ένα τέτοιο τοπίο (και στην Ελλάδα έχουμε πολλά τέτοια), δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς. Σε πάει από μόνο του το να θέλεις να γράψεις. Εγώ ανήκω σε εκείνους που ήθελαν απλά να φωτογραφήσουν. Ήθελα να ''φυλακίσω'' μερικά στιγμιότυπα μέσα στη Φωτογραφική μου μηχανή από το ηλιοβασίλεμα στη Βόνιτσα και ας πούμε ότι το κατάφερα. Ας πούμε, επειδή είναι πραγματικά κάτι άλλο να βλέπει κανείς απλά μια φωτογραφία με το ηλιοβασίλεμα και κάτι τελείως διαφορετικό το να είναι κανείς εκεί, να του΄ρχεται η μυρωδιά της θάλασσας, να ακούει το κύμα και να βλέπει αυτές τις υπέροχες εικόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου